Herkese merhabalar,
Bazılarınıza yardımım dokunabilir diye burada ağız kokusunun psikolojik bir temeli olabileceğinden bahsetmek istiyorum.
Yaklaşık 15 yıl kadar önce, azı dişlerimden birinin çekilmesi bende büyük bir özgüven eksikliğine ve daha sonra kendini gösterecek ve beni uzun süreler uğraştıracak hayali bir ağız kokusu probleminin temeli olacak şekilde gelişti.
Tam da üniversiteye giriş yıllarıma denk gelmesi (yeni insanlarla tanışılan, karşı cinsi yakından tanıdığımız dönemler) bence olayın (kafamda) büyümesinin en önemli etkenlerinden.
Bu süreçte dışkıda parazit testleri, farklı diş fıcaları, macunları ve gargaralar, sinus taramaları, gastroenteroloji randevuları, deneysel yeni diyetler gibi beni uğraştıran, tek başlarına çok çok küçük faydaları dokunan ama problemin kökü ile ilişiksiz olduğu için problemi çözmeyen denemelerim oldu.
Söylemem gerekiyor, kendi ailem dahil ağzımın kokmadığını söyleyen insanlara inanmayışım...geriye dönüp bakınca komik geliyor şuanda.
Her neyse, biraz kısa kesmek gerekirse, takip eden süreçte, ağız kokusu sikayetimden dolayı olmasa da, bir psikiyatr ile görüşüp bana uygun gördüğü tedaviyi 2 yıl boyunca uyguladım. Tanı şu: tekrarlayan orta halli depresyon. Çok hafif, destekleyici türden ilaçların 2 yıl düzenli kullanımı sonucunda hayatımla ilgili birçok problem ile beraber ağız kokusu takıntım da ortadan kayboldu.
Bu anlattığım durum 7-8 yıl öncesini yansıtıyor.
Aradan geçen süre boyunca hayatımda hiçkimse ağzımın koktuğunu söylemediği gibi ben de ne şu anda ne de geçmişte hiçbir zaman ağız kokumun olmadığından eminim.
Hayatım boyunca hiç gargara kullanmadım. Diş macunu ve fırçası dışında kullandığım hiçbirşey yok işin doğrusu.
Aradan yıllar geçmiş, bugün basit bir dolgu için muayene olurken aklıma geldi, sizlerle de paylaşmak istedim.
Herkese sağlıklı günler diliyorum.