bu hastalıkla mücadele etmekten,bu hastalıkla yaşamaktan çok ama çok yoruldum.elimde olmadığını,bunu benim tercih etmediğimi biliyorum ama yine de çok utanıyorum.insanlardan uzaklaşmak,tek başıma yaşamak istiyorum ama bunu yapma lüksüm yok.çalışmak zorundayım,işim gereği her gün onlarca insanla muhattap olmak zorundayım.psikolojik olarak çöktüm.yaşam enerjim tükendi.
benim gibi yakınmayıp bu derde çözüm arayan arkadaşlarımdan çok özür diliyorum,onların da moralini bozmak istemezdim.ama sizden başka bu derdi paylaşabileceğim kimse yok. Allah hepimizi bu illetten kurtarsın...

Agız kokusu öyle bir hastalıktırki en yakınınızın cenazesinde bagıra bagıra aglamak istersiniz ama ağzınızdan cıkacak koku ile insanları rahatsız edeceğinizi düşünür ağzınızı kapayarak ağlarsınız :( annemin cenazesinde insanlar bana teselli verirken o durumda bile dikkat ettim kimseyi rahatsız etmiyeyim diye, öyle bir anda bile aklımda gene agız kokusu hastalığım vardı :( Çok yoruldum artık

bu yazıyı çok bunaldığım bir zamanda yazmıştım.insanın ruh hali değişebiliyor.şu an kendimi o an ki kadar umutsuz hissetmiyorum.ortada bir problem varsa mutlaka bir yerlerde çözümü olmalı ve biz o çözümü er ya da geç bulacağız.yeter ki aramayı bırakmayalım.
birbirimizi en iyi biz anlarız.güçsüz hissettiğimiz zamanlarda birbirimize güç ve moral verelim.